Споделена история от Проза, литература |
Отново
преди: 5 години, 7 месеца, прочетена 2187 пъти
За пореден път аз плача,
а ти нищо не разбираш,
за пореден път за теб се моля,
а ти в мен нищо не намираш.
Но писна ми, аз вече нямам сила,
сега ме търсиш, пак ти станах мила,
но утре знам, пак ще ме забравиш
и само болка в мене ще оставиш.
Една мечта аз имах, не исках много,
само малко обич и това е, и готово,
но ти не ме допускаш в мислите дори,
а аз за теб си мисля до първите зори.
Прости ми, аз си тръгвам,
не мога да остана,
боли ме и това е,
не остана спомен, само рана,
ще отмине и тази болка все ще отшуми,
но ти остана завинаги в моите мечти.
С.
(Знам, че не е много, но е нещо, което исках да споделя )
|