Споделена история от Проза, литература |
Под кожата
преди: 5 години, 22 дни, прочетена 1926 пъти
Често се връщам назад
И е нормално, нали ?
Нормално е ръцете ти да помнят още,
краката ти да помнят още,
цялото ти тяло да е съхранило спомена под кожата.
И опитваш пак да преживееш,
но боли.
И е нормално, нали ?
Луташ се всеки ден
между слънчевите лъчи върху белите чаршафи,
струпали се върху меката ти коса.
И си мислиш, че заместваш празнотата
с това голо чувство на спокойствие.
И е нормално, нали ?
Аз знам, че няма да забравя.
Пръстите, китките, ръцете,
те няма да забравят.
И краката, и глезените, и коленете,
и те няма да забравят, нали ?
Но може би не искам да забравя
Може би така е добре,
да боли и напомня, че някога нещо или някой си обичал
И е нормално, нали ?
|
Коментари |
|
Вземи последните коментари по RSS |
|
|
преди: 5 години, 22 дни hash: 5056bad3fa |
|
1. Най-ми хареса фаболният момент с краката.Дано притежават силна памет,както и всичко около тях.Иначе ми хареса,възбуждащо е.
|
преди: 5 години, 22 дни hash: 9d10c2cb9c |
|
|